แม้ว่าชาวแมนดิงโกจะตั้งรกรากอยู่ในดินแดนไลบีเรียในปัจจุบันเป็นเวลาตั้งแต่ 200 ปีขึ้นไป แต่ผู้คนจำนวนมากจากชนเผ่าอื่น ๆ จำนวนมากยังคงพยายามเพิกเฉยต่อข้อเท็จจริงนี้และความสำคัญทางประวัติศาสตร์ สิ่งนี้ทำให้แมนดิงโกตกเป็นเหยื่อของการสังหารหมู่ชนเผ่าที่น่าเศร้าซึ่งก่อให้เกิดสงครามกลางเมืองในไลบีเรีย
ความตึงเครียดได้ก่อตัวขึ้นอย่างน่าเสียใจระหว่างจิออสและมาโนสในด้านหนึ่ง เช่นเดียวกับคราห์นในอีกด้านหนึ่ง แต่กระแสของชนเผ่าและการเรียกร้องต่อ Mandingoes ทำให้เกิดความอึดอัดและความตึงเครียดกับ Lormas ในท้ายที่สุด
แม้ว่าตามประวัติศาสตร์
และภูมิศาสตร์แล้ว กลุ่มภาษาหนึ่งในกลุ่มภาษาที่รู้จักกันดีและใหญ่ที่สุดในแอฟริกาตะวันตก และด้วยตำแหน่งที่ตั้งของพวกมันทั่วทุ่งหญ้าสะวันนา ซึ่งทำให้พวกมันตั้งอยู่ทางตอนเหนือของไลบีเรียในสี่มณฑล ในกรณีส่วนใหญ่ถือว่าภาษาแมนดิงโก คนแปลกหน้าที่เข้ามาพัวพันกับ “กิจการไลบีเรีย”
ความเข้าใจผิดนี้ยังคงมีอยู่แม้ว่าชนเผ่าอื่น ๆ เช่น Lorma, Kissi, Kpelle และ Mano จะมีจำนวนมากกว่าในกินี ในขณะที่ Krahns และ Gios มีชนเผ่าของพวกเขาจำนวนมากใน Cote d’Ivoire แม้จะเป็นความจริง สมาชิกของกลุ่มเหล่านี้มักไม่ค่อยถูกพิจารณาว่าเป็นชาวต่างชาติในไลบีเรีย แต่ชาวแมนดิงโกกลับถูกเลือกปฏิบัติ
ในทำนองเดียวกัน ในช่วงเวลาของการก่อตั้งรัฐไลบีเรีย สัดส่วนมุสลิมส่วนใหญ่ในหมู่ Vai, Mandingo และ Gbandi และชาวมุสลิมจำนวนมากในหมู่ Kpelle, Kissi และ Gola ผู้คนจำนวนมากในไลบีเรียยังคงคิดว่าอิสลามเป็น “ศาสนาต่างชาติ ”
ผลที่ตามมาของความคิดและการรับรู้นี้ ชาวแมนดิงโกในแง่หนึ่งและชาวมุสลิมในอีกแง่หนึ่ง ก็ถูกชาวไลบีเรีย “บางคน” ขมวดคิ้วและปฏิเสธอย่างง่ายดาย รัฐที่น่าเศร้านี้เกิดขึ้นเมื่อกระบวนการทบทวนรัฐธรรมนูญครั้งใหญ่พิจารณาเปลี่ยนไลบีเรียเป็นรัฐคริสเตียน
ความพยายามดังกล่าว
เพื่อจำกัดโอกาสสำหรับกลุ่มใดกลุ่มหนึ่งหรืออีกกลุ่มหนึ่งได้ตั้งคำถามว่าพวกเราในฐานะประชาชนมุ่งมั่นที่จะขับเคลื่อนไลบีเรียไปข้างหน้าในฐานะประชาธิปไตยหรือไม่ ดีสำหรับทุกคน ผู้นำประเทศด้วยคำแนะนำที่เหมาะสมจากประชาคมระหว่างประเทศ คิดว่าจะไม่ยอมให้กระแสความแตกแยกดังกล่าวได้รับการยอมรับในระดับชาติ
นี่เป็นสถานการณ์ที่น่าเศร้าที่ไม่ควรดำเนินต่อไปในขณะที่เราเข้าสู่ศตวรรษที่สามของการดำรงอยู่ของไลบีเรีย และโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมีการเปลี่ยนแปลงที่น่าจะเป็นประโยชน์ต่อทุกคน และขับเคลื่อนไลบีเรียไปสู่อีกยุคหนึ่ง ความจริงแล้ว คุณไม่ได้ยุติการเป็นคนชายขอบด้วยการเข้าร่วมกับคนอื่นเพื่อทำให้คนอื่นเป็นคนชายขอบ คนที่มีใจจะชายขอบจะยังคงกำหนดชนกลุ่มน้อยใหม่สำหรับชายขอบ
ประสบการณ์จากประเทศอื่นๆ แสดงให้เห็นว่าการใช้ลัทธิชนเผ่าในกระบวนการทางการเมืองอาจเป็นอันตรายได้ ในบทความล่าสุดสำหรับ DeutcheWelle โดย Zipporah Nyambura นักวิเคราะห์จากไนโรบี Brian Wanyama กล่าวโทษลัทธิชนเผ่าว่า “ความเจ็บป่วยใน [เคนยา] เช่น การทุจริต การปะทะกันทางชาติพันธุ์ และความด้อยพัฒนา” และแนะนำว่า “ผู้คนต้องได้รับงานตามทักษะและการฝึกอบรม ไม่ใช่ชนเผ่า”
ญัมบูราจำได้ว่าไฟที่ลุกท่วมเคนยาหลังจากการเลือกตั้งในปี 2551 ที่มีการโต้เถียงอย่างรุนแรง ซึ่งทำให้มีผู้เสียชีวิตกว่าพันคนและผู้พลัดถิ่นอีกหลายพันคน เป็นผลมาจากความตึงเครียดทางชาติพันธุ์ที่ส่งผลต่อการเมืองของเคนยาตั้งแต่ได้รับเอกราชในปี 2506
